گاهی
۲۶
مرداد
گاهی تو جستجوهای بی هدفت میرسی به یه کلبه از جنس وبلاگ.. کلبه ای که نزدیک ده ساله که هر چند ماه یه بار آپ میشه.. همه آپ ها هم یه غمی داره توش، از انواع غم..و حس تعلق و نفرت توأمان! ده ساال...
اینجور وبلاگا رو دوست دارم! هر چند که به شدت دلگیرن...
چرا آدما گاهی اوقات تیکه ای از خودشونو تو گذشته جا میذارن تا بعدها مجبور شن همش برگردن و واکاوی کنن تا اون تیکه رو پیدا کنن؟
آدما مگه چندبار زندگی میکنن ک یکبارش رو بخوان فقط تو مرور گذشته ها تلف کنن؟!
