شاعرانه
پنجشنبه, ۳۰ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۰۱:۳۳ ق.ظ
ب ن :
خانه دوست کجاست . . . - علیرضا افتخاری
ب ن 2:
ب ن 3:
این ماه برخلاف ماه قبل.. چه زود گذشت!
خانه‌ی دوست کجاست
در فلق بود که پرسید سوار
آسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شن ها بخشید
و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت.. نرسیده به درخت
کوچه باغی است که از خواب خدا سبز تر است
و در آن عشق به اندازه‌ی پرهای صداقت آبی است
می‌روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ ، سر به در می‌آرد
پس به سمت گل تنهایی میپیچی
دو قدم مانده به گـل
پای فواره‌ی جاوید اساطیر زمین می‌مانی
و ترا ترسی شفاف فرا میگیرد
در صمیمیت سیال فضاء خش خشی می‌شنوی
کودکی می بینی
رفته از کاج بلندی بالا.. جوجه بردارد از لانه‌ی نور
و از او می پرسی
خانه‌ی دوست کجـاست
سهراب سپهری
تصویر شعر..
خانه دوست همان جاست :)
خدایی باید دکلمه بشه :)
شاید کاری کردم برادرم بخواند ولی مطمن نیستم :)
+
سلام
ممنون :)
+
هفته پیش که اصلا نشد حفظ بشه در تلاش هم نیستم متاسفانه :|
ولی ایشالا این ابیات بتونم :)