گرمای نهان

به قول دوستی، همه قوانین و اصول فیزیک تو زندگی روزمره مون هم مصداق داره!

یکی از کمیت های فیزیکی، «گرمای نهان» هستش.

به طور خلاصه گرمای نهان، به مقدار انرژی لازم جهت تغییر فاز یک ماده اطلاق میشه.

به عبارتی، مثلا برای اینکه یه تکه یخ با دمای صفر درجه سلسیوس، به آب صفر درجه تبدیل بشه، مقداری گرما(انرژی) نیاز داره.. که به اون انرژی، گرمای نهان میگن.

وجه تسمیه‌ش هم به این دلیله که انرژی داده شده به ماده باعث تغییر دمای ملموس ماده نمیشه، اما این انرژی صرف بالا بردن انرژی جنبشی تک تک مولکول های یخ برای تبدیل شدن از حالت جامد به مایع میشه.

گرمای نهان (لینک)..

این اتفاق منحصر به مواد نیست.. و در مورد هر سیستمی ،مثلا جامعه، ممکنه اتفاق بیفته!

برای ایجاد تغییر در ارکان یک سیستم، انرژی نهانِ لازمه باید تامین بشه.

انرژی مورد نیاز برای قلب و انقلاب، به صورتهای گوناگونی مثل انواع نارضایتی ایجاد میشه...

همونطور که انرژی نهانِ مواد مختلف متفاوته.. جوامع مختلف هم، با هم فرق دارن.

یه جامعه زودتر تغییر حالت میده، یکی دیرتر.. اما این قانون طبیعته که در نهایت تغییر حالت اتفاق میفته!

دو راه برای جلوگیری از این تغییر فاز وجود داره.. راه موقتی و دائم

در مورد همون مثال تبدیل یخ به آب، مثلا اگه فشار محیط رو پایین ببریم، ممکنه یخ دیرتر ذوب بشه؛

اما راه دائمیش، انتقال تکه یخ از محیط گرم به محیط سرده.

در مورد جامعه هم، با مُسکن هایی مثل وعده و تزریق پول و... میشه، روند تغییر فاز رو طولانی تر کرد؛

اما اگر سیستمی خواهان ماندگاری مدید و طولانی مدت هست، باید تغییراتی در محیط سیستم اتفاق بیفته!

به عنوان نمونه در فضای داخلی خودمون، متأسفانه نه راهکار دائمی برای جلوگیری از تغییر فاز رو شاهد هستیم، و نه حتی راهکار موقتی!

و این ره به ترکستان است...