تکامل

به نظر شما آدم به صورت تدریجی خلق شده یا تو یه لحظه؟

 

_ نظری رو که علم امروز میپسنده، تدریجی بودن آفرینش موجودات و حتی انسانه، طبق نظریه تکامل..

 

_ بسیاری از علمای ما با استناد به قرآن و روایات، بر این نظرن که آدم دفعتا و به یکباره خلق شده..

اینکه پس از سرشته شدن گل آدم و دمیده شدن روح خدا در آن، آدم به وجود اومده.

(البته این نظر خلق لحظه ای آدم، با استناد به نص خود قرآن و روایات میتونه درست هم نباشه!)

 

اگه اشتباه نکنم، یکی از اشکالاتی که علامه طباطبایی‌ره به آفرینش تدریجی آدم وارد میکردن، خلق «چشم» انسانه..

اینکه این عضو با این ساز و کار پیچیده نمیتونه محصول تکامل و جهش اتفاقی بوده باشه..

 

تو ویدئوی زیر(بر گرفته از مستند Cosmos A Spacetime Odyssey 2014) به چگونگیِ تکامل «چشم» موجودات پرداخته شده..(البته این موضوع هنوز در حد فرضیه ست..)

تکامل چشم موجودات

متاسفانه حجمش از این کوچکتر نشد..

 

اینکه ما منتظر ارائه نظریه ای از سوی دانشمندان غربی باشیم، و پس از اون در قسمتی از قرآن یا روایات، دقیقا همون نظریات رو پیدا کنیم... تنها خروجیش ضربه به دین و معنویته!

متاسفانه این تمام کاریه که اندیشمندان امروز ما، دارن انجام میدن(حداقل تو این حوزه)... کافیه به نظرات و کتاب هاشون نگاهی بندازیم...

(البته آقای رضوی و امثال ایشون رو هم داریم که کمی در خلاف جهت آب شنا کردن.. اما کافی نیست)

سایت بینش نو - مرتضی رضوی

یا باید بپذیریم که آیات و روایات ما به حوزه «knowledge»(حقایق کلی بدون اشاره به جزئیات) مربوط میشن.. و ارتباطی با «science»(دانش مبتنی بر آزمون و تجربه) ندارن..

یا اگر معتقدیم که در آیات و روایات به بیان «همه چیز» پرداخته شده.. بسم الله.. شروع کنیم!

چرا ما تا کنون، فرضیه ای برای آغاز جهان مطرح نکرده ایم؟

 

-----

پ ن : ب نظرم آدمی اگر به این مسائل فکر نکنه.. به مسائلی مثل آینده خودش و جهان، محیط پیرامونش، به گذشته، به شروع کار، به بهتر شدن محیطش..

اگه به اینا فکر نکنه، پس واسه چی داره زندگی میکنه؟

البته تو این مسیر، قبل از هر چیزی وجود  عشق  ضروریه.. نسبت زندگی به عشق، مثل وابستگی موجود زنده به هواست..

 

ب ن 1

گاهی آدم حس میکنه دنیا چه جای ناامنیه.. نمیشه به هیچ حسی اعتماد کرد...

هر چیزی انگار یه روکشی داره که می‌بینیمش.. و یه واقعیت درونم داره که نمیتونیم ببینیمش اما وجود داره..

امان از زمانی که اون واقعیات ناملموس رو حس کنیم.... بعد از اون دیگه حس و ذهنیتمونه که در مورد اون چیز، اظهارنظر میکنه برامون..

 

 

ب ن 2

اینکه آدم هر از گاهی به گذشته و اتفاقات بد و خوبی که ممکن بوده بیفته و نیفتاده، نظری داشته باشه..

باعث میشه خیلی راحت تر مسیر پیش روش رو ببینه و شکرگذار(شکرگزار:) ) خدا باشه....