تکیه گاه

سر روی شونه هام بذار... درداتو هدیه کن به من...

 

------

 

پ ن :

یه دوست فرهیخته ای داریم!:).. ایشون میگفت بعد از انقلاب و جنگ تحمیلی حدود 20 سال(8+8+4) دولت دست اصلاحاتی‌ها بوده.. تنها 8 سال دست جناح مقابل(اگه شرایط جنگ رو در نظر نگیریم)!

میتونی دستاوردهای در مقیاس کلان اصلاحات رو واسم نام ببری؟

 

راست میگفت شاید... ما تو این چند دهه اخیر خیلی کمتر از اونی که باید، پیشرفت کردیم..

هنوزم جاهایی رو داریم که حتی برق و آب آشامیدنی ندارن و یا مسیر عبور و مرور خودشون و بچه هاشون صعب‌العبوره... بقیه موارد که بماند!

 

یه ایده هست که میگه ارتباطت رو با کشورهای دیگه قطع کن(از نظر واردات کالاهای غیر ضروری) و اقتصادت رو پایه ای و اصولی طرح ریزی کن و بالا بیارش..

مثل هند .. مالزی و خیلی از کشورهایی که در دهه 60-70 قرن 20 میلادی خیلی ضعیف بودن اما الان تو خیلی از زمینه‌ها صادرکننده موفق هستن!

مثلا خود هند با اینکه تا همین اواخر مستعمره انگلیس بود، یه مدت استفاده از پارچه های انگلیسی که غالب بازار پوشاک هند رو دربرگرفته بود، ممنوع کرد.

اما نکته اینجاست.. اینکه مردمش هم به دولتش اعتماد داشتن و تبعیت کردن و تنها از پارچه های داخلی استفاده کردن و در عرض بیست سال، خود هند یکی از برترین های حوزه پارچه شد!

 

مشکل ما اینه که هممون زرنگیم و باهوشیم!!

همه‌مون سعی در ارتقای وضعیت خودمون داریم و بابتش هر کاری میکنیم و به رعایت مصالح بغل دستیمون و ملی مون که میرسه.. همه چیز رو در حد شعار باقی میذاریم و میریم پی کار و زندگی خودمون!

به خاطر عدم اعتمادی که به دولت هامون داریم.. هیچگاه به نسخه های اقتصاد مقاومتی و خرید کالای داخلی رو نمیاریم.. به عبارتی چون میبینیم که هیچ گام مثبتی در راستای تحقق شعارهایی که سالهاست رو زمین مونده، انجام نمیشه؛ ما هم ریسک نمیکنیم..

 

همین میشه که بین "دولت مدعی درون محور شدن" و  "دولت مدعی آزادی و حقوق مدنی" سراغ دومی میریم.. چون روزنه امیدی در راستای درون محور شدن نه در افرادی که این شعارها رو میدن، و نه در برنامه هاشون نمیبینیم! اما آزادی های ظاهری رو میبینیم و درک میکنیم..

لذاست که باز هم به دولت روحبخش رای میدیم، با وجودی که کارنامه 20سالشون قابل دفاع تمام قد نیست!

 

چقد زیاد شد! :)