شاعرانه

نازنین آمد و دستی به دل ما زد و رفت

پـرده‌ی خلـوت ایـن غمکـده بـالـا زد و رفت

کنج تنهایی ما را به خیالی خوش کرد

خواب خورشید به چشم شـب یلـدا زد و رفت

درد بی عشقی ما دید و دریغش آمد

آتـش شــوق دریـن جــان شکیبـا زد و رفت

خرمن سوخته‌ی ما به چه کارش می‌خورد

که چو برق آمد و در خشک و تر ما زد و رفت

رفت و از گریه‌ی توفانی‌ام اندیشه نکرد

چه دلـی داشت خدایـا که به دریـا زد و رفت

بُود آیا که ز دیوانه‌ی خود یاد کند

آنکـه زنجیـر بـه پـای دلــ شیــدا زد و رفت

سایه آن چشم سیه با تو چه می‌گفت که دوش

عقل فریـاد برآورد و  به صحـرا زد و رفت . . .

         هوشنگ ابتهاج                             

تصویر شعر بالا..

ب ن :

ممنون از رها خانم بابت معرفی این شعر :-)

شاعرانه هفته قبل - 6