درمان

هیچ وقت زندگی رو جدی نگیر..                       

                                         چون زنده ازش بیرون نمیری!

منتسب به آلبرت هوبارد

♫ یار منی، عشق پنهان منی، من ندانم که چرا دردی و درمان منی...

 

------

داشتم فایل های کامپیوتر رو مرتب(پاک!:) ) میکردم، به پوشه های 10 سال پیش برخوردم!

یکی از پوشه ها نقد سریال Fringe توسط دکتر حسن عباسی بود که در قالب جلسات کلبه کرامت به بنیان های فلسفی سریال و نگاهش به جهان‌های موازی پرداخته بود.

کارگردان فیلم، جِی جِی آبرامز هم که خوراکش ساخت سریالهای علمی-تخیلی با رویکرد فلسفی در بهترین سطح ممکنه! نمونه هاش سریال «Alias»،«Lost» و ...

این نقد تقریبا بالغ بر 20 ساعته، اما خلاصه‌ش اینه که سریال گزاره های فلسفۀ غرب (فلسفۀ هگلی و ...) رو به عنوان گزاره های بنیادین و اثبات شده تلقی کرده و فیلمنامه رو بر مبنای اونا پیش برده.

تو این تیپ سریالها و فیلمها، انسان با گذر از مرحله اومانیسم و...، به مرحله ترَنس اومانیسم رسیده و گزاره مهم این مرحله «ذهن خداست»(Mind is God) هست.

بعبارتی انسان امروز ،به تعبیر فلسفۀ امروز غرب که نشأت یافته از دید ماتریالیستیِ نسلهای قبلی فلاسفه غرب هست، خود خداست.

و این انسان در جهانی که یکی از بی نهایت جهان های موازی موجود هست، در حال خلق مداوم هست و اساسا نیازی به فرض خدا به عنوان خالق نیست! موضوعی که بزرگترین دانشمند معاصر ،مرحوم هاوکینگ، هم به نوعی بهش اشاره کرد.

یادمه نقد سریال و فیلمهای هالیوود حدود سالهای 88-89 به بعد رونق بیشتری پیدا کرد.

اینورفقط نشستیم و یادداشت و پاورقی زدیم به کتب فلسفی غرب، به امید اینکه دیگه نیازی به ایجاد مبنای جدید نداشته باشیم!

بعضیا حتی فراتر رفتن و تعدادی از فلاسفه رو مسلمان هم کردن؛ این نگاه در حوزه اقتصاد هم تحت عناوینی مثل بانکداری اسلامی و اسلامیزه کردن نظرات مارکس و فریدمن و مکاتب گوناگون اقتصادی امروز وجود داره!

خب چه نیازیه اونا رو (به زور) اینوری کنید؟ خب خودتون (بدون زور) اونوری بشین! :)

خلاصه که این ره به ترکستان است!

 

لینک قسمتی از جلسه 355 این نقد..

دیالوگ سنگینی بود.

 

+ این آقای عباسی تا جایی که فلسفه غرب و دکترین هاشون و... رو تحلیل میکنه، خوبه. اما زمانی که برمی‌گرده اینور، کاملا جانبدارانه و خارج از حوزۀ منطق صحبت میکنه!

----

 

 

کتاب «دنیای سوفی» نوشته یوستین گُردر «Jostein Gaarder» رو هم این روزا بالاخره خوندم!

موضوعِ کتاب آشنایی با فلسفه‌ست و برای نوجوونا نوشته شده و مخاطب رو به ترتیب با فلاسفه شاخص غرب از 2500 سال پیش تا همین اواخر و چکیدۀ حرفهای اونا، آشنا میکنه.

کتاب با این جمله از گوته شروع میشه: «کسی که از سه هزار سال بهره نگیرد، تنگدست به سر می‌برد.»

کتاب خوبیه تو این حوزه. مشابه این کتاب در مورد سیر فلسفۀ ایران رو ندیدم تا حالا. نمیدونم اصلا همچین کتابی داریم یا نه؟!